Ogród Francuski
Położony we wschodniej części rezydencji ogród stanowi jedno z najlepiej zachowanych na Dolnym Śląsku i jedno z piękniejszych w skali kraju założeń w formie ogrodu francuskiego w stylu barokowym. Ogród oddzielono od zamku dziedzińcem honorowym (Cour d’honneur), wyznaczonym wysokim murem z kutą kratą, otwartym ozdobną bramą, położoną na osi głównego wejścia do zamku. Regularne założenie podzielono na dwie zasadnicze części – ogród kwiatowy oraz położony po stronie południowej ogród gabinetowy. Obie części oddzielono od siebie wysokim murem parawanowym, w który wmontowano przeniesiony tu specjalnie z Legnicy cenny manierystyczny portal, wyróżniający się bogatą dekoracją rzeźbiarską.
Ogród kwiatowy rozplanowany w formie regularnych parterów obsadzanych wzorzystymi, wielobarwnymi kobiercami z sezonowych kwiatów, otacza centralnie położoną kamienną fontannę. W centralnym punkcie całego założenia położony jest rozplanowany na rzucie ośmioboku i przykryty kopulastym, łamanym dachem, okazały pawilon ogrodowy, tak zwana favorita, który służył do odpoczynku i picia herbaty. Północną granicę ogrodu wyznaczają dwie podłużne oranżerie, w których trzymano śródziemnomorskie rośliny, szczególnie wrażliwe na lokalne warunki klimatyczne.
Ogród gabinetowy zakomponowany został na planie regularnych prostokątnych kwater, wyznaczonych starannie przyciętymi zielonymi ścianami żywopłotów. Takie gabinety zapewniały użytkownikom ogrodu spokój i dyskrecję. Osobliwością tej części ogrodu był imponujący bindaż, czyli rodzaj sklepionego tunelu, utworzonego ze specjalnie formowanych roślin.
Na terenie całego założenia ustawione były rzeźby o tematyce mitologicznej, specjalne wazy i donice z roślinami oraz liczne elementy małej architektury ogrodowej, w tym kamienne ławki, fontanny, murki i schody.
W południowo-wschodnim narożniku ogrodu zachował się niewielki domek ogrodnika, nakryty mansardowym dachem.